- xoşliqa
- sif. <fars. xoş və ər. liqa> klas. bax xoşsurət(li). <Lətif şah:> Pəridən xoşliqa, qılmandan əla; Məlayikdən gördüm lütfkar səni. «Lətif şah». <Tülkü qarğaya:> Nə gözəlsən, nə xoşliqasən sən; Yeri var söyləsəm: – hümasən sən. M. Ə. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.